آناتومی ستون فقرات

دیسک بین مهره ای رباط قوی است که مهره ها را به یک دیگر متصل می کند. دیسک ها بالشتک هایی برای جذب شوک بین هر مهره ستون فقرات هستند. که از سه ساختار اساسی تشکیل شده اند:  آنولوس فیبروزوس، هسته پالپوس و صفحات انتهایی مهره. هر سه ساختار دیسک از ترکیب درصدهای مختلف پروتئوگلیکان (پروتئین هایی که آب را به هم وصل می کنند) ، کلاژن (پروتئین اصلی در بافت همبند) و آب ساخته می شوند. ترکیب های مختلف عملکردهای متفاوتی ایجاد می کنند. همه این خصوصیات باعث می شود که دیسک، منحصر به فرد و بسیار تخصصی باشد.

دیسک های ستون فقرات به دلیل نیاز به جذب شوک اندازه شان از گردن به کمر افزایش پیدا میکند.  رباط های خاص دیسک  دقیقاً مانند رباط های زانو و رباط های شانه عمل می کنند. آنها به ستون فقرات اجازه می دهند تا حرکت کنیم و بتوانیم به جلو ، عقب و یا پهلو خم شویم. درست مانند سایر رباط ها، دیسک ها نیز می توانند آسیب ببینند.

دیسک بین مهره ای برای تأمین پایداری ستون فقرات و بالانس مناسب ، تحمل نیروهای شوک فشاری و ایجاد حرکت بین استخوان های مهره ای ضروری است. دیسک بین مهره ای یک بافت بدون عروق خونی است ، به این معنی که به طور طبیعی خونرسانی ندارد. مویرگهای جسم مهره ها دیسک را با انتشار مواد تغذیه می کنند. بنابراین تغذیه دیسک وابسته به خون رسانی  استخوان های مهره است.